بررسی رابطه تفکر انتقادی معلمان دوره ابتدایی با ترجیح سبک تدریس آنان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تفکرانتقادی معلمان دوره ابتدایی و ترجیح سبک تدریس آنان می باشد. روش پژوهش از جهت هدف کاربردی و از جهت روش اجرا، همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش، کلیه ی معلمان مقطع ابتدایی ناحیه ی یک آموزش و پرورش شهر مشهد در سال تحصیلی 89-1388 تشکیل داده اند. نمونه ی پژوهش شامل 93 نفر از معلمان مقطع ابتدایی بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. داده ها از طریق دو پرسشنامه تفکرانتقادی و ترجیح سبک تدریس جمع آوری شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر پیش بین (تفکر انتقادی) و متغیر ملاک(ترجیح سبک تدریس) رابطه ای معنادار وجود دارد و می توان نمره میزان ترجیح سبک تدریس معلمان را از طریق نمره تفکر انتقادی آنان پیش بینی نمود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین تفکر انتقادی معلمان و ترجیح سبک تدریس آنان، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. معلمانی که در دو مولفه استنباط و ارزشیابی استدلال های منطقی از مولفه های تفکر انتقادی نمره بالاتری داشته اند، سبک تدریس معلم محور را ترجیح داده اند . معلمانی که در مولفه تعبیر و تفسیر از مولفه های تفکر انتقادی نمره بالاتری داشته اند، سبک تدریس شاگردمحور را ترجیح داده اند. در دو مولفه دیگر تفکر انتقادی یعنی شناسایی مفروضات و استنتاج رابطه ای با ترجیح سبک تدریس معلمان نداشتند.